Opgestoken middelvinger
In gans de geschiedenis kennen we vele gebaren die ons misprijzen voor peronen en toestanden uitdrukten.
Eén ervan is de opgestoken middelvinger.
Sommigen verwijzen dit gebaar naar de 100 jarige oorlog tussen Frankrijk en Engeland, waar de Engelsen gebruik maakten van hun specifieke longbow, een grote boog. Deze diende te worden aangespannen met twee vingers in plaats van één bij de traditionele bogen. Het voordeel was dat de pijlen van deze longbow wel 300 meter ver konden schieten, en deed qua slagkracht weinig onder voor de kruisboog, die toen ook werd gebruikt. Maar tegen de kruisboog was opgespannen had de Engelse schutter al meer pijlen afgeschoten.
Het verhaal gaat dat de Fransen gevangen Engelse boogschutters hun vingerkootje van de middelvinger afhakten zodat zij deze niet meer konden gebruiken. Dezen die het bewuste lichaamsdeel nog hadden staken bij elk treffen met de Fransen hun middelvinger nog op ten teken van verachting en bewijs.
Mooi verhaal, maar het is zo dat het opsteken van de middelvinger al plaatsvond bij de Grieken, een 2500 jaar geleden. Het zou de dichter Aristophanes die in de 5e eeuw voor Christus zijn middelvinger in een toneelstuk opstak naar zijn aartsvijand Socrates. Ook de Romeinse senatoren staken regelmatig hun middelvinger op naar collega’s.
Was een mooi verhaal van de Engelsen, maar spijtig weer een anekdote.